„Reinwencja miłości” Joaquina Linne’a: Jak kochać i być kochanym w czasach algorytmów

W książce „The Reinvention of Love” (Siglo XXI Editores) socjolog Joaquín Linne podejmuje poważne wyzwanie: zrozumienie , jak zmieniają się relacje seksualne i emocjonalne w świecie rządzonym przez ekrany, platformy cyfrowe i nowe dyskursy pożądania. Z jasną i bezkompromisową perspektywą autor bada współczesne powiązania , od aplikacji randkowych po emocje, które mnożą się – a czasem zacierają – w logice algorytmów.

Celem autorki jest zrozumienie, jak więzi seksualne i emocjonalne są konstruowane, podtrzymywane i przekształcane w świecie coraz bardziej zapośredniczonym przez platformy cyfrowe. Książka podsumowuje pięć lat badań opartych na wywiadach, obserwacjach i analizie treści, ale wykracza daleko poza literaturę akademicką. Linne omawia socjologię kulturową, teorię płci, psychoanalizę, artykuły specjalistyczne, a nawet najbardziej codzienne dyskursy: od wypowiedzi youtuberów i influencerów, po rozmowy krążące w mediach społecznościowych, podcastach i platformach streamingowych.

Według autorki największym wyzwaniem podczas pisania tej pracy było „znalezienie tonu i stanowiska, które integrowałyby wkład feminizmu i perspektywy płci”.

Jedną z zalet eseju jest jego autorefleksyjna świadomość . Daleki od lokowania się w wieży z kości słoniowej, Linne akceptuje swoją pozycję jako podmiot uwikłany w badane przez siebie procesy. W dialogu z koncepcją „podwójnej refleksyjności” socjologa Anthony'ego Giddensa, autor przyznaje, że jego badania rozwijały się w czasie, gdy on sam – i jego najbliżsi – doświadczali przeżyć emocjonalnych zapośredniczonych przez technologie cyfrowe . Perspektywa sytuacyjna wzbogaca analizę o osobiste doświadczenia i krytyczną wrażliwość.

„Bazując na miłości w dobie aplikacji i intensywnego korzystania z internetu, ja sam – a także moi przyjaciele i rodzina – doświadczyliśmy emocjonalnych doświadczeń przekazywanych cyfrowo. To zrodziło nowe idee, wymianę myśli i obawy ”.

Joaquín Linne uzyskał doktorat z nauk społecznych na Uniwersytecie w Buenos Aires (UBA) i pracuje jako badacz w Conicet (Narodowym Instytucie Technologii) w Instytucie Gino Germaniego oraz jako wykładowca na seminariach licencjackich i magisterskich na Uniwersytecie w Buenos Aires (UBA), UNLA, Ucasal i Uniwersytecie Aiu. Z dala od nostalgicznej perspektywy, pokazuje, jak transformacji więzi towarzyszy większa różnorodność formatów relacyjnych.

„Dziś nie ma jednego sposobu na budowanie relacji, ale raczej wachlarz opcji, które łączą się na różne sposoby, w zależności od jednostki i etapu jej życia ” – zauważa. Tradycyjne związki nie są już jedyną możliwą drogą: rosnącą popularnością cieszą się intensywne przyjaźnie, nieromantyczne współżycie, otwarte związki i więzi zapośredniczone uczuciem do zwierząt lub społeczności.

„ Poliamoria, związki otwarte, więzi bez etykiet… te formy podważają nie tylko monogamię, ale także przymusowy heteroseksualizm i klasyczne modele afektywne XX wieku” – argumentuje socjolog. Nowe sposoby relacji nie eliminują starych ideałów, ale wręcz je nadwyrężają . „Możemy pragnąć otwartych lub niekonwencjonalnych związków, a jednocześnie tęsknić za stabilnym, monogamicznym partnerstwem i możliwością założenia rodziny” – dodaje.

Jednym z najbardziej sugestywnych pojęć w książce jest „cyfrowa trzeciość”: wymiar, w którym więzi emocjonalne rozciągają się – lub trwają – poprzez ślady pozostawione w mediach społecznościowych. Selfie, historie, memy: język cyfrowy staje się częścią więzi , nawet po rozstaniu. Emocjonalność tkwi w konsumpcji tych obrazów, generując rodzaj widmowej obecności, która zmienia sposób, w jaki kochamy, ale także sposób, w jaki odpuszczamy.

„ Często uzależniamy się nie tylko od drugiej osoby, ale także od jej cyfrowego języka – jej selfie, memów, historii. A po rozstaniu tę więź można podtrzymać poprzez konsumpcję tych obrazów” – ostrzega. Ta pozorna obecność tworzy emocjonalną ciągłość, która zmienia nawet sposób, w jaki kończymy związek.

Diagnoza jest jasna: rynek emocjonalny jest bardziej aktywny niż kiedykolwiek . W rozmowie z autorkami takimi jak Eva Illouz , francusko-izraelska socjolog i pisarka, czołowa postać w historii życia emocjonalnego, Linne ostrzega, jak platformy mnożą oczekiwania – wczesną seksualizację, stałą dostępność, iluzję obfitości – i podważają poczucie pewności.

„ Platformy przyspieszają tempo : zwiększają oczekiwania na wczesną seksualizację – stąd seksting i seks na pierwszych randkach – a także wymagania stawiane budowaniu i utrzymywaniu relacji, dając iluzję mnogości opcji” – zauważa. W tym kontekście praktyki takie jak ghosting (zrywanie kontaktu bez ostrzeżenia) stają się powszechne , mimo że wywołują głęboki dyskomfort. To nie przypadek, twierdzi, że „wiele profili, zwłaszcza kobiecych, zawiera wymóg odpowiedzialności emocjonalnej: »Jeśli masz zamiar ghostingować, idź dalej«”.

Pojawienie się takich zasobów jak emoji, memy i naklejki dodatkowo komplikuje sytuację. Autor nie potępia ich, ale ostrzega, że ich wpływ jest niejednoznaczny . „Z jednej strony mogą uprościć lub ograniczyć pewne niuanse; z drugiej strony, dostarczają nowych możliwości ekspresji emocjonalnej”. Dlatego podkreśla, że nie idealizuje żadnej epoki: „Nawiązywanie kontaktów zawsze było trudne”.

Nakaz dla pary jest nadal aktualny, choć z nowymi wariantami. „ Pragnienie stworzenia pary i rodziny współistnieje z alternatywnymi formami emocjonalnymi : bliskimi przyjaźniami, nieromantycznym współżyciem lub strukturami rodzinnymi skoncentrowanymi na więziach pozaludzkich”.

Konsolidacja modeli, takich jak rodziny ekologiczne i inne formy życia opartego na miłości, odpowiada specyficznym czynnikom społecznym i ekonomicznym. „W kontekście niższych dochodów, mniejszych gospodarstw domowych i tradycyjnych planów małżeńskich, które mogą wiązać się z wysokim poziomem zaangażowania i poświęcenia , priorytetem są autonomia, chęć podróżowania, doświadczania życia i dbania o siebie”.

Książka oferuje również perspektywę pokoleniową . Podczas gdy w poprzednich dekadach horyzont był jasny – stabilny związek, dom, dzieci przed trzydziestką – dziś ten nakaz jest poddawany rewizji. „Pokolenie stulatków (osoby poniżej trzydziestki) porusza się płynniej w budowaniu i zrywaniu relacji, ma tendencję do bardziej elastycznej tożsamości płciowej i orientacji oraz nie czuje się komfortowo z etykietkami” – uważa autorka. To samo pokolenie unika tradycyjnych aplikacji randkowych i preferuje portale takie jak Instagram, który wielu nazywa „Tinderem dla osób poniżej trzydziestki”.

W tym kontekście pojawiają się ruchy, które coraz intensywniej kwestionują tradycyjne ujęcia miłości. Jednym z najbardziej uderzających jest ruch 4B, który powstał w Korei Południowej i postuluje całkowite zerwanie z heteroseksualnymi więzami oraz nakazami rodziny i macierzyństwa.

Młode kobiety, które decydują się nie wychodzić za mąż, nie mieć dzieci, nie spotykać się z mężczyznami ani nie angażować się w normatywne praktyki seksualne w odpowiedzi na opresyjną strukturę, którą uważają za niedostępną. Istnienie i rozwój tych inicjatyw pokazują, jak bardzo zmieniają się zasady gry emocjonalnej.

Czy dziś trudniej kochać? A może po prostu miłość jest inna? „ Kochamy inaczej . Doświadczamy miłości uwikłanej w technologie kontaktu, przemierzanej przez zmieniające się wyobrażenia i style życia z większą swobodą, ale i większą niepewnością” – mówi. W tym zmieniającym się krajobrazie wyłaniają się nowe konfiguracje, takie jak monogamia seryjna, gdzie wyłączność nadal istnieje, ale przez krótsze okresy i bez obietnic wieczności.

Dzięki przenikliwemu i empatycznemu podejściu, praca proponuje możliwą interpretację tego zmieniającego się wszechświata. Kartografię, która nie oferuje gotowych recept, lecz raczej narzędzi do myślenia o emocjach w czasach algorytmów, wielości dyskursów i pragnień, które nie do końca mieszczą się w jednej formie.

Odrodzenie miłości – Joaquín Linne (Siglo XXI).